wsinkees@wsinti01.info.win.tue.nl (Kees Huizing) (04/04/91)
[Alleen interessant voor Macintoshgebruikers en aanverwanten] Twee weken geleden schreef ik dat de nieuwe printers van Apple in Nederland verkrijgbaar zijn en dat ik meer over de StyleWriter zou schrijven als ik er een had. Welnu, dat is het geval, dus hier zijn mijn eerste ervaringen. Het is een fraai compact printertje, uitgevoerd in hetzelfde gedistingeerde grijs waarin alle Apple apparatuur is uitgevoerd. Ik ben niet lyrisch over het design, maar hij ziet er goed uit, en hij is vooral *klein*. De voetafdruk is kleiner dan van het standaard ADB toetsenbord! (denk het numerieke stuk eraf) Net als bij mensen zit het meeste volume in de hoogte; de sheetfeeder die schuin wegsteekt en het papieropvangrek maken hem een stuk breder. Maar de sheetfeeder kun je eraf halen en het opvangrek kun je inklappen en dan kun je ermee in de trein gaan werken (als je tenminste een portable hebt en een stopcontact :-). Zoals van Apple te verwachten was, is aansluiten en in gebruik nemen een sinecure. Ik gebruikte al system 7 (7.0b4), maar anders moet je nog system 6.0.7 installeren met de TrueType fonts. Ik heb hem uitgeprobeerd met Nisus 3.05, Hypercard 2.0 en Textures 1.2. Alles werkt prima, alleen het afdrukken van een kaart met Hypercard geeft *twee* pagina's output: op de tweedw staat nog een laatste stripje van de kaart dat kennelijk niet op het eerste velletje kon. Vermoedelijk komt dit omdat de beschrijfbare oppervlakte van de printer vrij klein is, kleiner dan van de DeskWriter bijvoorbeeld. De Outlinefonts zien er prima uit, evenals Palatino en Optima met ATM 2.0 Een kleine klacht: doordat de printkop heen- en teruglopend schrijft, ontstaan er wel eens kleine verschuivingen tussen twee schrijfrichtingen. Dit is alleen te zien bij hele grote letters en plaatjes, maar ik vond het niet storend. Anderen tillen hier misschien zwaarder aan. De wisgevoeligheid van de inkt valt trouwens erg mee: even na het printen vlekt de inkt niet meer als je erover veegt. Zelfs met spuug kreeg je alleen een lichte vlek, maar het bleef gewoon leesbaar. Pas echter op met koffiekopjes en bloemenvazen. De outputkwaliteit is prima, maar het loont wel de moeite naar geschikt papier te zoeken. Het kopieerpapier dat wij hier voor de laserprinter gebruiken is niet glad genoeg: de inkt loopt een beetje uit, zodat de letters iets minder scherp zijn. Maar op wat gladder papier dat ik in mijn la vond (schrijfmachinepapier?) kreeg ik prima resultaat. Een zespunts Times lettertje was bijvoorbeeld prima te lezen. Ook op systeemkaarten krijg je een mooi resultaat. Zo kom ik op een aantrekkelijke eigenschap van deze printer: je kunt er van alles instoppen: kaarten, enveloppen, voorbedrukt briefpapier en zelfs transparanten. Dat laatste heb ik nog niet geprobeerd, omdat ik niet de geschikte bij de hand had (kopieermachinetransparanten, zegt de handleiding), maar als het onverhoopt niet mocht lukken laat ik het u nog weten. De dikkere dingen moeten via een gleuf aan de achterkant, waar je natuurlijk niet zo goed bij kunt, maar dat is ook weer niet onmogelijk. Eventueel kun je het printertje ook andersom zetten (met de outputtray van je af), want de bedieningsknoppen zitten op de bovenkant. Zoals te verwachten was zie je de 360 dpi niet aan de outputkwaliteit. Die is gewon minder dan van een laserprinter. 360 is meer een conceptueel getal, dat lekker werkt omdat het een veelvoud van de magische 72 is. Je kunt dan ook kiezen voor 20, 40, 60 of 80% verkleining, overeenkomend met het tussenliggende aantal malen 72. Een bitmap plaatje op 60% verkleining ziet er bijvoorbeeld heel christelijk uit. Wel zie je die 360dpi in de dikte van haarlijnen. Ook outlinestyle letters (niet te verwarren met Outline fonts) zien er ook wat magertjes uit. Tot slot de snelheid, of eigenlijk de traagheid. Die is inderdaad het duidelijke resultaat van de compromis: performance inruilen voor prijs. Het is een "QuickDraw printer" (misnomer, m.i.), wat betekent dat de printer driver op de Mac een bitmap van de pagina aanmaakt en die vervolgens naar de printer stuurt. Verkijk je niet op die 360 dpi: op een vierkante centimeter staan (conceptueel) bijna *anderhalf maal zoveel* puntjes als bij 300 dpi! Voor een pagina kan dat dus oplopen tot een Megabyte en dat moet allemaal uitgerekend worden op zo'n brave 68000 (Mac Plus-, Classic-, SE-eigenaren zullen de typische gebruikers van dit printertje zijn) en vervolgens over een serieel lijntje naar de printer gestuurd worden. In tegenstelling tot PostScriptprinters zit er geen enkele "intelligentie" in de printer, zelfs geen ingebouwde fonts in ROM ofzo. Dit komt de prijs natuurlijk ten goede, maar het kost wel printtijd. Op mijn SE betekent dat 4 minuten per pagina, soms meer. Wellicht kan een ruimere geheugentoewijzing aan de printende applicatie daar verbetering in brengen, maar dat moet ik nog uitproberen. Bovendien is Apple in haar (Apple is toch vrouwelijk, Eva?) haast vergeten om een background optie in de printerdriver in te bouwen. SuperLaserSpool wilde bij mij niet werken (system7?) en Multi-Spool heb ik net gedownload, maar dat schijnt nogal buggy te zijn. Ik neem echter aan dat Apple wel met een backgroundversie zal komen, daar ze in een aankondiging van stystem 7 beloofd hebben dat alle drivers dat zouden hebben. Overigens is er ook een "faster" mode in 180 dpi, wat aanzienlijk sneller gaat (4 keer zo weinig puntjes te berekenen en te versturen). De output is wat grijzer, en het kost minder inkt. Deze kwaliteit is toch prettig leesbaar en zeer geschikt voor correctieversies etc. Gescande plaatjes heb ik niet geprobeerd af te drukken, dus daar kan ik weinig over zeggen. Samenvattend: De StyleWriter is een printer die de vulpen weer terug bij de computergebruiker brengt (kleiner, lichter, goedkoper, papiergevoeliger, uitwisbaarder, transporteerbaarder, fraaier om te zien, langzamer). Het is een typische persoonlijke printer, die alles kan wat je ermee zou willen, behalve snel printen. Lange listings en grote documenten meot je er dus niet mee te lijf gaan en een beetje geduld komt goed van pas. Voor camera-ready copy blijft de LaserPrinter beter, maar voor alle andere toepassingen lijkt de kwaliteit me voldoende. O ja, geen PostScript natuurlijk en geen AppleTalk. Als je duizend gulden aan een printer wilt besteden zou ik het zeker aan deze doen, met twee proviso's: kijk de afdrukkwaliteit je bevalt (neem laserprinteroutput of matrixprinteroutput -- afhankelijk van je alternatief-- mee) en kijk of de snelheid je niet tegenvalt (laat hem uitproberen op een Mac die jij ook hebt liefst in je eigen configuratie (geheugenruimte etc.): de snelheid van de computer is van grote invloed op de printsnelheid. Veel succes, Kees -- Kees Huizing - Eindhoven Univ of Techn - Dept Math & Comp Sc - The Netherlands e-mail: wsinkees@win.tue.nl Phone: +31-40-474120 Fax: +31-40-436685
rcook@ncsa.uiuc.edu (Robert Cook) (04/06/91)
>[Alleen interessant voor Macintoshgebruikers en aanverwanten] > >Twee weken geleden schreef ik dat de nieuwe printers van Apple in Nederland >verkrijgbaar zijn en dat ik meer over de StyleWriter zou schrijven als ik er >een had. > >Welnu, dat is het geval, dus hier zijn mijn eerste ervaringen. These discussions get more and more technical each day. ;-) Robert Cook (rcook@ncsa.uiuc.edu)
wsinkees@wsinfo08.info.win.tue.nl (Kees Huizing) (04/08/91)
My apologies to all of you who were annoyed by the Dutch message I put on the net. I posted it to a Dutch group and to this group and the header said "Distribution: nlnet" So how could I know that the posting program would make it a world distribution? Anyway, sorry for that. BTW: did you realize that all your English gibberish comes through here in Holland? :-) -- Kees Huizing - Eindhoven Univ of Techn - Dept Math & Comp Sc - The Netherlands e-mail: wsinkees@win.tue.nl Phone: +31-40-474120 Fax: +31-40-436685